सारीपाट .....

दु:ख तुझ्य़ा विरहाचे,
नेहमीच मला आत सलत असते...
आठवणींच्या कोपरयात ,
निखारे ढाळत मन रडत बसते...

सुखाने मांडलेला,
डाव मोडून गेलीस...
दुखत्या नसेवर
घाव घालुन गेलीस...

सारीपाट आपल्या संसाराचा,
एका क्षणात तु का मोडलास ???
प्रेमासाठी तरफ़डणारा जीव ,
एकटाच मरायला का सोडलास ???

विखुरलेला डाव ,
परत कसा काय मांडू मी ???
तु नाहीस सोबत ,
मग कोणाशी भांडू मी ???

तुज परतण्याच्या आशेत ,
वेडे बनुन एकटॆच बोलत बसते...
आठवणींच्या कोपरयात ,
निखारे ढाळत मन रडत बसते...

नियती माझ्याशी ,
अजबच खेळ खॆळलि...
एका चालीत ,
मला मात देउन गेलि ...

नशिबा विरुद्दधच्या खॆळात ,
मी तर माझॆ सर्वस्व गमावले...
कुणास सांगु,काय सांगु ,
माणसही गेलीत शब्दही संपले...

तुला दावी लावुन ,
फेकलेले फ़ासे उलटॆ पडले...
नशिबाने मला ,
एकटॆ जगायला भाग पाडले...

नभातिल चांदण्य़ात आता ,
बेभान होउन तुला शोधत असते...
आठवणींच्या कोपरयात ,
निखारे ढाळत मन रडत बसते...