जेव्हा कोणीच नसतं

जेव्हा कोणीच नसतं
फ़क्त ती जवळ असते आठवणीने

मन रमत भूतकालात
तिच्या आठवनिंच्या गाभार्यात

क्षणात आठवते तिची पहिली भेट
आठवत तिच हसन रागावान
अणि चोरून पाहण
सारा भूतकाल उभा राहतो वर्तमानात

का कुणास ठाऊक
कधी विचारू नाहि शकलो तिला
पण आता वाटत विचारल असत
तर बर ज़ाल असत

तिचा नकारही गोड़ आठवण
म्हणुन संभालाला असता
जेव्हा कोणी नसत त्यालाही हसतमुखाने आठवला असता

खरच वास्तवाशी सामना करताना मनाला थोडं समजवावं लागतं...
मनातले दुःख लपवून चेहऱ्यावर हसू फुलवावं लागत